Srpska pravoslavna crkva danas slavi Svetog Jovana Krstitelja Preteču, jednog od najbitnijih hrišćanskih svetaca.
Sveti Jovan se naziva Krstiteljem zato što je u reci Jordan krstio Isusa Hristosa.
Postoje istoričari hrišćanstva koji Jovana smatraju Isusovim bratom od tetke, međutim postoje i oni koji tvrde da je to nemoguće dokazati. Jedna stvar je nesumnjiva, a to je da je Jovan mnoge hrišćane krstio u reci Jordan, odnosno da je zaista postojao kao istorijska ličnost.
Sveti Jovan je i ime Preteča dobio zbog toga što je najavljivao dolazak Isusa Hristosa i navodno ga među prvim prepoznao kao sina Božijeg.
Po predanju Jovan je u reci Jordan krstio i one koji su se pokajali što odmah nisu verovali u hrišćanstvo.
Postoje navodi da je živeo potpuno asketskim životom. Navodno se hranio samo insektima i medom od divljih pčela, a uvek je bio obučen samo u kamilju kožu.
Istorijski podaci svedoče da je Jovan pogubljen u vreme kralja Iroda. Osuđen je na smrt zbog praktikovanja hrišćanstva koje je tada bilo zarobljeno, a ubijen je tako što mu je odsečena glava.
Desna ruka Svetog Jovana Krstitelja, ona kojom je zahvatio vodu iz Jordana kada je krstio Isusa Hristosa, i dalje je u vlasništvu Srpske pravoslavne crkve, a čuva se u manastiru na Cetinju.
Jovanovu desnu ruku u Evropu su doneli malteški vitezovi, koji su je poklonili ruskom caru Nikolaju. Kasnije su je Srbima na čuvanje, odnosno kraljevskoj dinastiji Karađorđević, poverili ruski vitezovi koji su emigrirali iz Rusije, a u vidu znaka zahvalnosti što je naša država primala sve izbeglice.
Ruka Svetog Jovana najpre je čuvana u srpskoj patrijaršiji. Potom je 1941. pred najezdom Nemaca odneta u manastir Ostrog gde ju je na čuvanje ostavio kralj Petar II Karađoređvić.
Ruku Svetog Jovana pronašla je 1952. godine nova komunistička vlast koja ju je prisvojila i držala na nepoznatom mestu, sve dok crnogorski komunista Marko Orlandić nije 1978. naredio da se ova relikvija vrati crkvi.
Ruka Svetog Jovana od tada počiva u manastiru Cetinje, a javnost može da je vidi svakog 20. januara.
(KutakNet)