Mađarsku vojsku koja je branila Beograd predvodio je Janoš Hunjadi, ili Sibinjanin Janko. Pomagale su mu snage despota Đurađa i grupe naoružanih krstaša iz zapadne Evrope.
Najvažniji trenutak bitke bilo je uništavanje turske flote na Dunavu 14. jula 1456. godine.
Turci su se odlučili na kopneni juriš 21. jula. Ali su ih Srbi, Mađari i drugi hrišćani ipak pobedili posle čega su se povukli.
Istovremeno je Papa Kalist III naredio da zvona svih hrišćanskih crkava u svetu zvone tačno u podne kao molitvena pomoć hrišćanskim braniocima Beograda. Kako je naredba u određene delove sveta stigla zajedno sa vešću o pobedi, zvona su oglasila u znak pobede.
Naredba nikada nije povučena pa se i danas, 500 godina kasnije crkvena zvona oglašavaju širom sveta.
Sibinjanin Janko ili Janoš Hunjadi je bio otac Matije Korvina, jednog od najpoznatijih mađarskih kraljeva.
Prema srpskim i južnoslovenskim narodnim predanjima Janoš je bio sin despota Stefana Lazarevića. To verovato nije istinito, mada je verovatno da mu je deda bio Srbin. Po nekim izvorima majka mu je bila rumunskog porekla.
U svakom slučaju uspešnu vojnu karijeru je započeo u službi Despota Stefana Lazarevića a kasnije se priključio vojski Kralja Žigmunda.
Janoš Hunjadi je preminuo u Zemunu posle bitke za Beograd, kada je oboleo od kuge.
Inače pobedom nad Turcima Sibinjanin Janko je obezbedio mir na južnim granicama Ugarske u narednih 70 godina.
Zbog svoje izuzetne mudre politike, privrženosti hrišćanstvu i vojnim uspesima postao je popularan u celom Mađarskom kraljevstvu kao zaštitnik slabih, bez obzira na nacionalnost.
Takođe Sibinjanin Janka narodnim predanjem poštuju kao heroja u Srbiji ali i Rumuniji.
KutakNet